تنهاتر از یک برگ
با بار شادیهایم مهجورم
در ابهای سبز تابستان
ارام میرانم
تا سرزمین مرگ
تا ساحل غم های پاییزی
سلامی غزل گونه خواهم نوشت،
که باور کنی گرچه دور از توام
فراموش هرگز نکردم تو را.
در این رخوت بی مجال زمان،
که احساس پژمرده،
همچون خزان،
به یاد تو من مانده ام آشنا،
که شاید، که من یاد باشم تو را!
ببین!
تمام فکر من
بوی عطر چشمان تو را گرفته است
و تو
چه بی نقص
به لبخندی
تمام دلیل " آمدن" را
برای من خلاصه می کنی
مهم نیست اگر هنوز
..................برگهایی از دفتر شعرم
.................. تن به اسارت واژه های من نداده اند
هربار
خوش دارم خیال کنم
که این یکی
آخرین ترانه ی من است
تا تمام خودم را برای سرودنت
نثار کنم
و مهم نیست اگر
هرچه می سرایمت
گنگ تر میشوم!